Kardiotokografia (ktg) jest technicznym sposobem rejestracji bicia serca płodu i skurczów macicy podczas ciąży. Maszyna służąca do wykonywania monitoringu nazywana jest kardiotokografem, częściej nazywanym elektronicznym monitorem płodu. Monitorowanie płodu zostało wynalezione przez doktorów Alana Bradfielda, Orvana Hessa i Edwarda Hon’a. Dopracowana (przedporodowa, nieinwazyjna, beat-to-beat) wersja (kardiotokograf) została później opracowana dla Hewlett Packard przez Konrada Hammachera.
Monitorowanie akcji serca płodu aparatem ktg
Monitorowanie ktg jest powszechnie stosowane do oceny stanu zdrowia płodu. Stwierdzono, że skomputeryzowane urządzenia ktg, np. profesjonalny aparat ktg philips, powodowały mniejszą liczbę zgonów dzieci niż tradycyjne urządzenia ktg. Zewnętrzna kardiotokografia może być wykorzystywana do ciągłego lub przerywanego monitorowania. Tętno płodu i aktywność mięśnia macicy są wykrywane przez dwa przetworniki umieszczone na brzuchu matki (jeden nad sercem płodu, do monitorowania tętna, a drugi w dnie macicy do pomiaru częstotliwości skurczów). Badanie ultrasonograficzne dopplerowskie dostarcza informacji, które są rejestrowane na pasku papieru zwanym kardiotokografem. Tokometria zewnętrzna jest przydatna do wskazywania początku i końca skurczów, a także częstotliwości, ale nie siły skurczów. W przypadku, gdy potrzebna jest informacja o sile lub dokładnym czasie trwania skurczów, bardziej odpowiedni jest tokometr wewnętrzny. W kardiotokografii wewnętrznej wykorzystuje się elektroniczny przetwornik podłączony bezpośrednio do skóry głowy płodu. Elektroda przewodowa jest przymocowana do skóry głowy płodu przez otwór szyjki macicy i jest podłączona do monitora. Ten rodzaj elektrody nazywany jest czasem elektrodą spiralną lub elektrodą skóry głowy.
Monitorowanie wewnętrzne zapewnia dokładniejszą i bardziej spójną transmisję tętna płodu niż monitorowanie zewnętrzne, ponieważ czynniki takie jak ruch nie mają na nią wpływu. Monitorowanie wewnętrzne może być stosowane, gdy monitorowanie zewnętrzne tętna płodu jest niewystarczające lub konieczny jest ściślejszy nadzór. Tokometria wewnętrzna może być stosowana tylko wtedy, gdy membrany (przedsionki) pękły spontanicznie lub sztucznie, a szyjka macicy jest otwarta.